եՍ չգիտեմ,բառ,որից միշտ սկսում եմ իմ ամեն մի նախադասությունը,որ պիտի գրեմ,գուցե խենթություն է,ամեն մարդ ով կուզեր գրեր ինչ-որ բան, որ բոլորը պիտի կարդաին,,բայց առաջին բանը,որ ես միշտ գրում եմուկգրեմ,դա չգիտեմը կլինի,,ես իրոք ոչինչ չգիտեմ,բայց ամեն անգամ գրելուց ինձ մոտ ամեն ինչ այնքան է խկճճվում,ր ինձ թվում է,որ ես ամեն ինչ գիտեմ,բայց հենց վերջացնում եմ,ես ոչինչ եմ դառնում, հա՛մ իմ ես-ի համար,հա՛մ էն ամենի հանդեպ ինչ ես զգում եմ:Ամեն անգամ երբ ես գրում եմ,թվում է թե ախարհն ինձ լսում ,կարդում,հասկանում ու ընկալում է էնպես ինչպիսին որ ես կամ,ու դո՛ւք էն մարդը չեք լինի ում առաջ ես ստիպված կլինեմ ինձ փոխված ձևով ներկայացնել,բայց երևում է դուք էլայն միակը դուրրս չեկաք:Ես գիտեմ որ մենք ամեն մեկս մի աշխարհ ենք,տարբեր մեր մոտեցումներով,ապրումներով ամեն ինչով տարբեր ենք,բայց էնքա նման ենք որ չենք էլ պատկերացնում:Երբեմն ամենաբարդ խնդիրներն էլ են հեշտ լուծվելի թվում,եթե միայն վառ աչքերով նայենք,այն ամենին ինչ մեզ շրջապատում է , մի քանի անգամ կրկնենք մեզ հուզող խնդիրներն ու ետ նայենք թե ինչից նրանք սկսվեցին,դրանք լուծելն էլ ավելի հեշտ կլինի ,քանկարծում ենք(եք):
Մենք բոլորս ենք տառապում երազով,որը կուրացման աստիճանի է հասցնում բոլորիս,դրանից բացի էլ ոչինչ չենք տեսնում,ու հիմա դրա զոհերից մեկն էլ մեր անձնական երջանկությունն է դառնում, անգամ այն աստիճանի է հասնում,որ դրանից այն կողմ ոչ ծով ենք տեսնում,ոչ էլ ովկիանոս,ոչ արահետ,ոչ էլ անապատ, միայն մի կետ,որին հասնել ենք ուզում հիմա ու անհապաղ:
Աշխարհները միշտ տարբեր են լինում,ասենք խավերի նման,հարուստների խավ,միջին խավ,բանվորների խավ(հարուստների լեկսիկոնով ասված՝աղքատների խավ):իսկ ես աշխարհները միշտ բաժանում եմ հետևյալ կետերի միջև.
Հարուստների խավ,միջին խավ, աղքատների խավ, աշխատողների խավ,հայտնի մարդկանց խավ, բիզնեսով զբաղվողների խավ,երազկոտների խավ,ստեղծագործողների խավ,եվ վերջապես հրաշքով ամերիկա գնացողների ու հայտնի դառնողների խավ:Ինչ եք կարծում իմ աշխարհի խավն էր լավը, թե՞ իրականությանը միշտ հաջորդողը:
Ես մի երազ ունեի,այսինքն՝ ունեմ,որ ես մինչև մենելս պիտի հասնեմ նրան ինչ ուրիշները ձեռք են բերել հեշտությամբ, ու դրա շնորհիվ մյուսներին վերևից են նայում,մտածելով,որ նրանք մեր խոսակղական բարբառով ասած,իրենց մեզնից լավն են համարում,ու դա իրո՛ք այդպես է,նրանք էդպես են կարծում,ասենք մինչև այն պահը,որ մեկը չի գալի ու նրանց իրենց իսկական տեղը ցույց չի տալիս,միշտ էդպես է չե՞ լինում,երբ ինչ որ արքաին ավելի ուժեղը չի հանդիպում,մյուսը միշտ իտ բարձունքի վրա կմնա,հենց մյուսը գա ու նրան խուճապի մատնի,հեշտությամբ հնին իր իսկ տեղից կգցի,դե ասածն ասած ,բայց իրականությունն էլ իրականություն:
Երբ 18 տարեկան էի,որոշեցի որ ես պիտի փոխվեմ,քանի որ ես սկսեցի աշխարհը բաց սրտով թողնել որ իմ մեջ մտնի,ուրիշ լեզուներով գրեի ես գուցե այդ ամենը այսպես բացատրել չկարողանաի,բայս սրանից լավ իմով գրել հաստատ չեմ կարող, այն ինչ իմն է մի օրում շնորհիվ այն երազի ինպ ունեմ կարող է իմը չլինել,այն ինչ իմը չի,ուրիշ աշխարհը,որին այդքան ձգտում եմ,շնորհիվ այդ երազի կարող է իմը լինել:
էսպես ամեն անգամ,կյանքում մենք բոլորս ենք մի բան կորցնում , բայց ի շնորհիվ նրա ինչինձգտում են,բայց այն ինչ մենք կկորցնենք ոչինչ է համեմատած այն ամենի ինչ կվերագտնենք,բայց այն ինչ կգտնենք,ոչինչ կլինի համեմատած այն ամենի ինչ կկորցնենք,գուցե դուք էլ չհհասկացաք ,բայց հենց իրական երազ ունենաք,ու ամեն ինչզոհեք,իսկույն կհասկանաք,ես հիմա շատ բան ունեմ ծանր ու թեթև անելու,դրա համար ամբողջ օրագիրս միանգամից գրել չեմ կարող,բայց ամեն օր մի բան գրելով,ու թույլ տալով,որ դուք կարդաք այն,ես ինձ ավելի թեթև կզգամ քան կպատկերացնեք,,քանի որ ես ինձ արդեն հասցրել եմ զոհել այդ երազին հասնելու համար,անգամ խնդրել եմ որ Աստված ինձնից վերցնի թեկուզ այն ամենն ինչ կարևոր է մարդու համար,սիվելն ինչ-որ խորհրդավոր մեկի կողմից,ես նրան խնդրել եմ դա ինձնից վերցնի,ու այդ դատարկությունն ինձ հիմա ներսից կրծում է, քանի որ ես անզոր եմ դրա դեմ, թողնել որ մեեկն ինձ սիրի,դրա դեմ ես անզոր եմ,բայց տալ են ինչ ես ունեմ իմ մեջ ես կարող եմ,միշտ էգոիստաբար ենք չէ մոտենում են հարցերին,որոնք մեզ պետկ են,ու միանգամից բոլորն ենք ուզում,ոչինչ պակաս,էսպես ասած շատ լինի,քիչ չլինի,բայս ես էդ երկուսի առաջ չէ,մեջտեղում եմ կանգնել, ,դուք չգիտեմ ինչպես կվարվեիք իմ փոխարեն,բայց ես առանց մեկի ապրել չեմ կարողանոմ,ու մյուսի էլ ,բայց մեկն ընտրեցի առանց որի էլ ավելի չեն կարող,քան մյուսի:
Sunday, February 8, 2015
Saturday, February 7, 2015
Monday, February 2, 2015
Subscribe to:
Posts (Atom)